Stosowane formy w tej metodzie mają kształt wypukłych stempli, na które naciągana jest folia lub płyta w procesie formowania:
Zasada formowania pozytywowego:
punkty A, B, C oznaczają charakterystyczne miejsca zmian grubości ścianki; na uformowanie odcinka AC zużywany jest odcinek BA
W metodzie tej w porównaniu z metodą negatywową korzystniejszy jest rozkład grubości ścianki dla wyprasek o tej samej głębokości tłoczenia. Tego rodzaju formowanie wykazuje jednak niedogodność, która w przypadku produkcji masowej jest jednocześnie zagadnieniem ekonomicznym, a mianowicie wymaga przestrzegania znacznych odstępów między poszczególnymi formami. Odległość ta (A) wyznaczona z praktyki w przybliżeniu wynosi A~1,5 h. Gdzie h jest wysokością formy.
W celu uniknięcia pocienienia ścianki stosuje się analogicznie do metody poprzedniej, rozciąganie folii mechaniczne oraz powietrzno-mechaniczne, co przedstawiono na poniższych rysunkach.
Rozciąganie mechaniczne folii (ruchem ramy zaciskowej w dół):
1- rama obciągająca, 2- folia z tworzywa sztucznego, 3- forma pozytywowa, 4- otwory łączące przestrzeń formowania z komorą próżniową (e 0,3 - 0,5 mm)
Schemat formowania pozytywowego z powietrzno-mechanicznym rozciąganiem folii:
a - nagrzewanie i rozdmuch, b - ruch stempla do góry, rozciąganie mechaniczne, a następnie formowanie próżniowe
Odmianą metody pozytywowej jest tzw. metoda "Snap-back", której zasadę przedstawiono na poniższym rysunku. Nagrzany arkusz jest powoli wciągany do komory próżniowej. Przez opuszczenie formy spełniającej rolę tłoka następuje zamknięcie przestrzeni między formą i arkuszem skąd następnie usuwa się powietrze. Równocześnie lekkie nadciśnienie w komorze ułatwia proces formowania. Metoda ta stosowana jest często do laminowania próżniowego.
Główną wadą metody pozytywowej jest większy odpad produkcyjny w postaci obrzeży, jak również nierównomierna grubość ścianek, z reguły pocienienie ścianek bocznych.
Metoda "Snap-back"
